16 listopada 2023 roku w Miejskim Centrum Kultury odbył się spektakl muzyczny pt: “DZIADY III”, wystawiony  przez aktorów Grupy Cogito z Krakowa, w którym wzięła udział młodzież  leżajskiego ZSL.

Sztuka rozpoczęła się od nastrojowej melodii. Ciemna sceneria i delikatne światło opadające na  scenę wprowadziły widzów w panującą na początku XIX wieku sytuację. Wstęp to monolog Mickiewicza, w którym wspominał:proces filomatów, zsyłkę w głąb Rosji, okoliczności tworzenia utworu i podobieństwo głównego bohatera –Konrada – do siebie samego.

Następnie widzowie przenieśli się do celi więziennej, w której rozgrywała się pierwsza scena dramatu. Przez cały spektakl aktorzy łączyli dzieje bohaterów ”Dziadów” z sytuacją samego Mickiewicza. Sztuka dobrze przemyślana i świetnie zagrana.  Środki wyrazu dostosowane zostały do wyjątkowo trudnej sytuacji politycznej: prześladowania Polaków prowadzone przez Nikołaja Nowosilcowa, niesprawiedliwe aresztowania i wywóz więźniów na Sybir. Podczas spektaklu wybrzmiały najważniejsze słowa i pieśni: rozmowa Żegoty i Tomasza, opowiadanie Sobolewskiego,”Pieśń zemsty” i  bajka Goreckiego.  Reżyser spektaklu połączył grę aktorów, światło i muzykę dając przejmujący obraz prześladowanych Polaków.

Z pewnością na podziw i uznanie zasłużyła scena”Salonu Warszawskiego” , przedstawiająca różnorodność zachowań społeczeństwa ogarniętego niewolą. Nie zabrakło także humorystycznych, satyrycznych wstawek, tak przedstawiono zdrajców narodu. Wspaniale wyeksponowano historię prześladowań Cichowskiego. Intrygował także sposób ukazania „Wielkiej Improwizacji”. Samotny aktor, jako człowiek ponadprzeciętny, znalazł się na ciemnej scenie, otoczony czarnymi sylwetkami demonów. Całość dała bardzo wyrazisty obraz, wprowadzając uczucie grozy i tajemnicy.”Widzenie Księdza Piotra, w sugestywny sposób wyrecytowane przez aktora, zostało wzbogacone o piosenkę o „Namiestniku wolności” o imieniu czterdzieści i cztery, co pozwoliło zrozumieć przesłanie tego dzieła. Formę spektaklu dopełniały sceny śpiewane, które poza uzupełnieniem rozgrywanych wydarzeń nadawały całej sztuce liryczności i wprowadzały akcent humorystyczny lub wzmacniały poczucie buntu i waleczny zapał młodych Polaków. Wprowadzenie postaci w bieli i czerni wskazywało na rozgrywającą się w fantastycznym planie walkę sił dobra i zła.

Cieszymy się, że już po raz kolejny mieliśmy możliwość podziwiać wyjątkową grę Rafała Sadowskiego,  związanego Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie.

Mamy nadzieję, że już niedługo obejrzymy kolejną sztukę w wykonaniu wyjątkowych artystów.

Redakcja Chroberka