Dzień 20 kwietnia na długo pozostanie w głowach i sercach klasy 2F… Tego dnia wybraliśmy się, pod opieką przewodnika – Pana Andrzeja Benewiata, Pani Katarzyny Rynkiewicz, Pani Małgorzaty Bucior, Pana Stanisława Kossakowskiego oraz Pana Tadeusza Konnaka, na wycieczkę w nasze piękne Bieszczady. Celem stał się najwyższy szczyt (po polskiej stronie) – Tarnica. Daliśmy się ponieść urokom przyrody, spoglądając na czarujące drzewa, krocząc ścieżką, jaką usłał nam śnieg, podziwiając naturę nieziemsko przystrojoną białym puchem, oddychając anielskim powietrzem oraz niemalże dotykając kłębów nieba. Istna arkadia. Szczyt Tarnicy zdobi potężny krzyż, uwieńczony białymi soplami, skierowanymi w jedną stronę, jakby dla przybywających… Zapewne każdy z nas myślał wówczas, by choć na chwilę położyć się, głęboko odetchnąć,  spojrzeć w niebo i nic więcej, tylko marzyć… Droga powrotna   była równie urokliwa i niejednemu odebrała dech w piersiach, bowiem las był niczym dom – pełen harmonii, wiecznej sielanki i ta beztroska cisza, której niekiedy towarzyszył śpiew ptaków, a na końcu niewielki potok otoczony bielutką szatą roślinną… Zapewne nie był to ostatni wyjazd w góry, a tylko początek górskiej przygody naszej klasy, dlatego też serdecznie dziękujemy opiekunom za otwarcie tejże drogi…

Maria Martula 2f
Małgorzata Bucior